आजीजा काझी ही उक्षी गावातील एक गरीब स्त्री.थोडे मानसिकतेमुळे तीने आपले जीवन रस्त्यावर,,पाण्यात,थंडी उन्हाळ्यात काढले.गावातील रस्ता स्वच्छ करण्यात तीचा पुढाकार.लोकांकडे मागून खायची.आणि गावातील लोक तीला जेवण देण्यासाठी तीची वाट पाहायची.वय वर्ष 70 च्या पुढे.तशी तबीयतने हट्टी खट्टी , पण 15/20 दिवसा पूर्वी तीच्या पायाला जखम झाली आणि ते निमित्त ठरले.जखम झाल्या मुळे पायात किडे झाले होते.मी बाहेर होतो मला गावातून माझ्या सहकार्याचा फोन आला.असे असे झालेय.मी म्हणालो तीला रत्नागिरीत सिव्हिल ला नेण्याची तयारी करा मी रुग्णवाहिका घेवून पोचतोच.पण त्या पुर्वी मुनाफ खतीब आणि गावातील काही लोकांनी तीला प्राथमिक आरोग्य केंद्र वांद्री निले होते.पण पुढील उपचारासाठी रत्नागिरी घेवून जा असा सल्ला डाॅक्टर ने दिला होता.मी व माझ्या सहकार्यानी तीला गाडीत घालून रत्नागिरी सिव्हिल निली. थोडी मानसिकरूग्ण असल्याने तेथील डाॅक्टर कानडोळा करत होते.मात्र राजू भाटलेकर या माझ्या मित्रांने दणका देताच उपचार सुरू झाले.तीला स्पेशल रूम रत्नागिरी सिव्हिल मध्ये घेवून दिले.थोडे दिवसाने ती बरी झाली.रमजान गोलंदाजी, मुनाफ खतीब,राजू भाटलेकर आम्ही सर्व सिव्हिल सर्जनला भेटलो.तीची विचारपुस केली तीची जखम सुखेल ती बरी होईल असा आशावाद डाॅ.सुभाष चव्हाण यांनी दिला.तीला बर वाटल्यावर ती परत गावात फिरू नये यासाठी आम्ही तीला रत्नागिरी मनोरूग्णालयात नेण्याचे ठरवले.जखम सुकली की ती परत पाण्यात नाचेल,मागून खाईल म्हणून राहीलेले आयुष्य तीने मनोरूग्णालयात काढू दे अस आम्ही ठरवले.पण काही दिवसात ती बरी झाली.आम्ही भेटायला जायचो तेव्हा ती म्हणायची आता आणलात तसे उक्षी घेवून चला.माझे खुप काम आहे.तीने हुशारी दाखवली आम्हाला खुप बर वाटलं.पण 2 दिवसाने तीची तबीयत बिघडली .शरीराने तीची साथ सोडली,अन्न पाणी बंद झालं.श्वास घेण्यात अडचणी निर्माण झाल्या.तिला ऑक्सिजन लावण्यात आले.पण नशीबाची साथ सुटली कि कोणीच काय करू शकत नाही तो दिवस उजाडला आणि आमच्या लाडक्या आजीजाने उक्षीचा अखेरचा निरोप घेतला.
तिचे कोणीच नाही.पण जे लांबचे नातेवाईक होते त्यानी व सिव्हिलच्या डाॅक्टर व इतर कर्मचारींनी खुप मेहनत घेतली.ज्यांनी ज्यांनी तिच्या साठी घेतले आहेत.त्या सर्वांचे मी रमजान गोलंदाज उक्षी गावाच्या वतीने आभार मानतो.
आजीजा काझीचा अंतविधी आज सकाळी 10:00 उक्षी येथे होणार अल्लाह तिला जन्नत नसीब करो दुआ करावी .
